Let is snow, let is snow, let is snow....

Χιονισμένη μέρα στην Λάρισα. Ένα τσαγακι θα ετοιμάσω, ψωμί θα ζεστανω και θα τα απολαύσω με φέτα όπως έκανα παλιά δίπλα στην σόμπα με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου στο Βέλγιο όταν χιόνιζε έξω. Δεν είμαι κοντά τους για να ακούσω τις παλιές ιστορίες περί εμφύλιου πολέμου και κατοχής, μια καλή ταινία θα βάλω, με την κουβέρτα μου θα κουκουλοθω ,κάπου κάπου θα κοιτάζω από το παράθυρο... χιονίζει ακόμα η σταμάτησε; θα το στρώσει;

Μια γλυκιά νοσταλγία με πλημμύρισε... Χιονανθρωπους, χιονοπόλεμος στο σχολειό (ναι ναι πηγαίναμε στο σχολείο ακόμα και όταν χιόνιζε, ακόμα και αν η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν!!),αυτοσχεδιασμενο έλκηθρο με άδεια σακούλα απορριμάτων μέσα σε πάρκο με φίλους, να με έχουν πιάσει τόσο πολύ τα γέλια που έπρεπε να με σπρώξουν από το ποπό για να ανέβω πάλι πάνω. Να γυρίζουμε από μια έκθεση με την φίλη μου Αριστέα, να μας έχει πιάσει ξαφνικά μια χιονοθύελλα και να πρέπει να προλάβουμε να πάρουμε το τραμ, να γλιστρώ μέσα στη μέση του δρόμου, να πέφτει και η Αριστέα μαζί και να γελάμε σαν 2 τρελές και το τραμ να μας προσπερνάει. Σαββατοκύριακο στις Αρδένες με αδερφό και φίλους, να κάνεις βόλτα μέσα στο δάσος, στο χιόνι και ξαφνικά από το πουθενά, λίγο πιο μακριά να εμφανίζονται 2 πανέμορφα ελάφια και να μην πρέπει να κάνεις θόρυβο για να μην τα τρομαξεις απλά για να τα απολαύσεις... Ανεκτίμητα πράγματα... Εσας ποιες είναι οι πιο όμορφες αναμνήσεις σας;