Ψηφιζώ Τσάπλιν...

Κυριακή έχουμε εκλογές. Και όπως κάθε φορά πριν τις εκλογές έχουμε και τις ομιλίες των πολιτικών, τα μεγάλα λόγια (Paroles, paroles, paroles....) , οι υποσχέσεις.

Το 1940, βγαίνει η ταινία "Ο Μεγάλος Δικτάτορας" με τον Τσάρλι Τσάπλιν. Όταν μπήκε ο ήχος στις ταινίες αυτός ο ηθοποιός συνέχισε να κάνει βουβές ταινίες μέχρι αυτή την ταινία. Δεν ήθελε , έλεγε, να μιλήσει χωρίς να έχει κάτι σημαντικό να πει στο κόσμο. Στο τέλος της ταινίας ανοίγει το στόμα του και τότες ακούγεται αυτή η ιστορική ομιλία .

Έχουν περάσει 75 χρόνια από τότες και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το μόνο που ήθελε να μας πει ο Τσάπλιν ( ήταν άτομο που τα εννοούσε, θα ήθελα να δω αυτό το βλέμμα του στους πολιτικούς αλλά μόνο άδεια μάτια σαν την ψυχή τους βλέπω) είναι να υπάρχει αλληλεγγύη και ενότητα. Σκεφτόμαστε πολύ, αισθανόμαστε λίγο. Μήπως θα έπρεπε λίγο να αδειάσουμε το μυαλό μας και να ακούσουμε αυτή την συνομιλία σαν να ήμασταν 15χρονα γεμάτοι όνειρα και ελπίδες; Μήπως θα έπρεπε να είμαστε εμείς η αλλαγή που χρειάζεται η χώρα μας και όχι το τι λέει το κάθε κόμμα; Μήπως θα έπρεπε απλά να αλλάξουμε την καρδιά μας και να γίνουνε πάλι Άνθρωποι... Κοιτάζοντας αυτό το βιντεακι κάθε μέρα, δείχνοντας το στις καινούργιες γενιές ίσως μετά από 40 χρόνια να υπάρχει επιτέλους η αληθινή αλλαγή που περιμένουμε τόσα χρόνια... Προς μελέτη! Το νου σας την Κυριακή!