Paris... Quelle Ville!

Παρίσι… τι πόλη!!

Στην ζωή μου την επισπεύτηκα συνολικά 5 φορές και κάθε φορά την είδα με διαφορετικά μάτια. Την πρώτη φορά πρέπει να ήμουν γύρο στα 15 χρονών και είχαμε πάει με το λεωφορείο με τον αδελφό μου και κάποιους συγγενείς μου. Τότες είχαμε δει μόνο τα αξιοθέατα από έξω και ειχαμε κανει μια βολτα με τα καραβακια στην Σικουανα .

Στα 18 μου πήγα για δεύτερη φορά με τα αδερφια μου και την νύφη . Είχαμε πάει με το αυτοκίνητο. Βρυξέλλες –Παρίσι είναι γύρο στα 350 χμ και καθίσαμε ένα σαββατοκύριακο. Κοιμηθήκαμε σε ένα φθηνό ξενοδοχείο στο Montmartre.

Το Montmartre είναι η αγαπημένη μου περιοχή. Είναι ένας από τους υψηλότερους λόφους και παλαιό προάστιο του Παρισιού. Είναι μια περιοχή όπου ζούσαν αρκετοί φτωχοί καλλιτέχνες (ζωγράφοι σαν τον Van Gogh η τον Picasso), γυναίκες ελευθερίων ηθών (είχε πολλά καμπαρέ στην περιοχή όπως το περίφημο Moulin Rouge) και διάφοροι φοιτητές που με το τρόπο που ζούσαν έδιναν ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα στην περιοχή στις αρχές του 19ου αιώνα. Από τότες μιλάμε για La vie de Boheme, η μποέμικη ζωή. Εάν δεν πήγατε σίγουρα θα αγαπήσετε τα δρομάκια , τις πλατείες και την εκκλησία Sacre Coeur. Εάν είστε τυχεροί και βρείτε και καμία τραγουδίστρια του δρόμου που να τραγουδά σαν την Edith Piaf τότες θα την ερωτευτείτε. Είναι μαγική!

Ο Πύργος του Άιφελ, σύμβολο της Γαλλίας και του Παρισιού είναι ένα μεγάλο κομμάτι σίδερο αλλά όταν ανεβαίνεις πάνω έχεις ένα από τα πιο μαγικά πανόραμα. Κάπου είχα διαβάσει πως ο κύριος Άιφελ είναι αυτός που έφτιαξε τις πρώτες ζαρτιέρες…. Από κει μάλλον θα εκπνεύστηκε

Ήμασταν τυχεροί τότες που πήγαμε γιατί το Σαββάτο ήταν η βραδιά των Cesar (γαλλικά κινηματογραφικά βραβεία) και είδαμε αρκετούς γνωστούς ηθοποιούς. Μετά την απονομή οι ηθοποιοί πάνε στο πολύ γνωστό εστιατόριο Le Fouquet’s. Έτσι είδαμε τον Jean Reno, τον Gerard Depardieu, την Vanessa Paradis, την Sophie Marceau και πολλούς άλλους.

Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε το μουσείο του Λούβρου. Η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης και άλλα διάφορα ελληνικά αρχαία …με πόνεσε η καρδούλα να τα δω εκεί. Την Τζοκοντα την έχουν πίσω από ένα γυαλί και περιμέναμε τουλάχιστον 10 λεπτά πριν την δούμε γιατί όλοι πλακώνουν πάνω της να δουνε το τοσο γνωστο της χαμογελο...

Την τρίτη φορά που πήγα , την επισκέφτηκα για 15 μέρες. Τότες δούλευα για το μαγαζί H&M στις Βρυξέλλες. Δεν υπήρχε ακόμα στο Παρίσι. Εκπαίδευσα τους πρώτους γάλλους πωλητές και είχα την μεγάλη ευκαιρία να πάω να τους βοηθήσω στην έναρξη των πρώτων μαγαζιών για 15 μέρες με κάποιους άλλους συνάδελφους. Τότες είδα λίγο την νυχτερινή ζωή αλλά και γενικά την καθημερινότητα. Εκεί είναι που ανακάλυψα πως δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω σε αυτή την πόλη. Τι Αθήνα, τι Παρίσι. Με το λεωφορείο κάθε μέρα ήθελα 1 ώρα να πάω από την γκαρσονιέρα μου ως το μαγαζί. Την δεύτερη εβδομάδα που δούλεψα στις αποθήκες πήγαινα με το μετρό και να σας πω δεν υπάρχει πιο βρομερό και πιο ανασφαλείς μέρος. Αφού έβλεπα ανθρώπους να κάνουν τις ανάγκες τους δίπλα μου. Έπρεπε να περάσω ένα μεγάλο τούνελ και είχα ένα μαχαίρι μαζί μου στην τσέπη μου.

Οι παριζιάνοι είναι πολύ συμπαθητικοί, λίγο στην δουλειά τους έχουν αυτή την ιεραρχία που προσπαθούσα να τους το βγάλω (το H&M είναι μια σουηδική εταιρεία όπου είναι πολύ ευχάριστο να δουλεύεις γιατί δεν υπάρχει αυτή η ιεραρχία, εγώ είμαι ανώτερος σου και εσύ είσαι ένα τίποτα… νομίζω πως με καταλαβαίνετε… αυτό το πράγμα το έχουμε στην Ελλάδα…). Τέλος πάντως ήταν μια καταπληκτική εμπειρία και είδα το Παρίσι με ένα διαφορετικό μάτι.

Την τέταρτη φορά που πήγα, πήγα μονό για προσκύνημα. Πήγα με ένα φίλο , αυθημερόν, μόνο και μόνο να να δούμε το τάφο του Jim Morisson στο Pere Lachaise. Τρέλα και αυτή! Η Βρυξέλλες είναι μόνο 1 ώρα και 20 λεπτά από το Παρίσι με το γρήγορο τρένο Tallys.

Την τελευταία φορά ήταν ίσως και η πιο όμορφη γιατί ήταν με τον σύζυγο μου. Τότες δεν ζούσα ακόμα στην Ελλάδα και πηγαινοερχόμασταν ανάμεσα Ελλάδα και Βέλγιο. Τότες είδα το Παρίσι με ένα ρομαντικό μάτι, δεν σχολιάζω περισσότερα… Είναι μαγεία να πηγαίνεις με τον αγαπημένο σου….

Την επόμενη φορά θα ήθελα να την δω με τα ματιά της Amelie Poulain και να επισκεφτω ολα τα μεροι όπου γυριστικέ η πολύ αγαπημένη μου ταινία...