2 μέρες έμειναν μέχρι τα Χριστούγεννα, Μαμ'ζελες (και Μεσιε).
Για μένα είναι μια περίοδο που ,εδώ και μερικά χρόνια ,δεν περιμένω με ανυπομονησία γιατί μου φέρνει μελαγχολία. Για άλλη μια φορά φέτος θα τα περάσω μακριά από του γονείς μου, τα αδέρφια μου και τα ανίψια μου. Μπορεί να ειμαι 13 χρόνια στην Ελλάδα αλλά αυτό το πράγμα, να είμαι μακριά από τους δικούς μου στις γιορτές, ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει...
Να είναι καλά ο άνδρας μου που αντέχει την κακή μου διάθεση!
Αυτές τις μέρες το μυαλό ταξιδεύει σε παλιές εποχές... Θυμάμαι...
Θυμάμαι τα κάλαντα.
Με τα αδέρφια μου, που είναι πολύ μεγαλύτερα, πηγαίναμε στους συγγενείς μας και στους οικογενειακούς φίλους. Σαν μικρότερη με βάζανε μπροστά με ένα καλαθάκι. Ελληνικά κάλαντα δεν ήξερα, (τα αδέρφια μου τα είχαν μάθει στο Ελληνικό σχολείο) αλλά ήξερα τα Γαλλικά και στο τέλος πάντα με ζητούσαν να τους πω το γαλλικό Petit papa Noël. Θυμάμαι πάρα πολύ έντονα τα βλέμματα των συγγενών μου, σχεδόν με δάκρυα στα μάτια. Τώρα ξέρω ότι νοσταλγούσαν και αυτοί την εποχή που περνούσαν τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα με τους γονείς τους . Με το χρόνο, αφού μεγάλωσαν τα αδέρφια μου και ντρεπόταν πια να τραγουδήσουν, σταματήσαμε να πηγαίνουμε.
Θυμάμαι που φτιάχναμε κουραμπιέδες με την μαμά μου και μοσχομύριζε το σπίτι. Για μένα είναι μια περίοδο που ,εδώ και μερικά χρόνια ,δεν περιμένω με ανυπομονησία γιατί μου φέρνει μελαγχολία. Για άλλη μια φορά φέτος θα τα περάσω μακριά από του γονείς μου, τα αδέρφια μου και τα ανίψια μου. Μπορεί να ειμαι 13 χρόνια στην Ελλάδα αλλά αυτό το πράγμα, να είμαι μακριά από τους δικούς μου στις γιορτές, ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει...
Να είναι καλά ο άνδρας μου που αντέχει την κακή μου διάθεση!
Αυτές τις μέρες το μυαλό ταξιδεύει σε παλιές εποχές... Θυμάμαι...
Με τα αδέρφια μου, που είναι πολύ μεγαλύτερα, πηγαίναμε στους συγγενείς μας και στους οικογενειακούς φίλους. Σαν μικρότερη με βάζανε μπροστά με ένα καλαθάκι. Ελληνικά κάλαντα δεν ήξερα, (τα αδέρφια μου τα είχαν μάθει στο Ελληνικό σχολείο) αλλά ήξερα τα Γαλλικά και στο τέλος πάντα με ζητούσαν να τους πω το γαλλικό Petit papa Noël. Θυμάμαι πάρα πολύ έντονα τα βλέμματα των συγγενών μου, σχεδόν με δάκρυα στα μάτια. Τώρα ξέρω ότι νοσταλγούσαν και αυτοί την εποχή που περνούσαν τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα με τους γονείς τους . Με το χρόνο, αφού μεγάλωσαν τα αδέρφια μου και ντρεπόταν πια να τραγουδήσουν, σταματήσαμε να πηγαίνουμε.
Η μαμά μου κρατούσε κάποιες συνταγές μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί και, αφού δεν μπορούσε να διαβάσει, μου ζητούσε κάθε χρόνο να της βρω την συνταγή για τις κουραμπιέδες. Της διάβαζα τις αναλογίες, την βοηθούσα να τα πλάσουμε. Tότες δεν υπήρχαν κουπατ, όπως τώρα που κόβεις διάφορα σχεδιακια, και χρησιμοποιούσαμε ποτήρι για να φτιάξουμε μισοφέγγαρο.
Θυμάμαι το στολισμό του δέντρου αλλά και πιο έντονα τα στολίδια. Στολίδια με πολλά χρώματα και σχήματα, φούξια, τυρκουαζ, ασημένιες που έμοιαζαν με ντισκομπαλες ,. Τα περισσότερα ήταν από γυαλί. Κάθε χρόνο αναρωτιόταν η μανα μου πόσα θα βρούμε που να μην είναι σπασμένα. Λαμπάκια με πολλά χρώματα και χοντρές γιρλάντες με κρόσσια. Παλιά ήταν πολύ πιο όμορφα τα δέντρα, αυτό το κιτσατο είχε την γοητεία του αλλά και οι παλιοί ήξεραν πως να το στολίσουν
Θυμάμαι, πολύ μικρή, οι γονείς μου μου αγόραζαν παιχνίδια αλλά και ένα καινούργιο ρούχο. Χρονιάρα μέρα έπρεπε να φοράμε τα καλά μας!
Θυμάμαι πως λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ψωνίζαμε ευχητήριες κάρτες από το σουπερμάρκετ, και τις στέλναμε στους συγγενείς μας στην Ελλάδα .... αλλά και στο Βέλγιο! Και ας έμεναν μόνο 1 χμ από το σπίτι μας! Και το ίδιο έκαναν και αυτοι για μας! Μαζεύαμε όλες τις κάρτες και τις τοποθετούσαμε πάνω στο τζάκι. (Ένα τζάκι που δεν λειτουργούσε αλλά από κάτω είχαμε μια όμορφη σόμπα που έμοιαζε σαν να είχε φλόγες μέσα). Τα Χριστούγεννα που ερχόταν σπίτι μας οι συγγενείς, μας ρωτούσαν : "Έφτασε η κάρτα μας;"
Θυμάμαι που λίγες ώρες πριν έρθουν οι συγγενείς μας για την γιορτή του πατέρα μου, και ενώ ήταν τα μεζεδάκια όλα έτοιμα και το τραπέζι όμορφα στρωμένο καθόμασταν οι γονείς μου, τα αδέρφια μου και εγώ στο σαλόνι και κοιτούσαμε μια συγκεκριμένη ταινία. Και κάθε χρόνο η ίδια ταινία στην ίδια ώρα στο ίδιο κανάλι. Δεν θα σας παει καθόλου ο νους ποια ταινία ήταν!! Όχι, όχι Χριστουγεννιάτικη!!! Βλέπαμε μια παλιά ταινία με τον Alain Delon, τον Zorro αχαχαχααχ.... Σήμερα που μεγάλωσα ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί έβαζαν αυτή την ταινία Χριστουγεννιάτικη μέρα... μάλλον έτσι απλά για να μας ενώσει
Και μόλις τελείωνε η ταινία, θυμάμαι που ίσια είχαμε χρόνο να ετοιμαστούμε για το μεγάλο τραπέζι με τους συγγενείς και για την γιορτή του πατέρα μου.. Μικρή ήταν ωραία γιατί μαζευόμασταν όλα τα ξαδέρφια και παίζαμε μαζί... με το χρόνο όμως τα Χριστούγεννα έγιναν λίγο εφιάλτης για μένα αφού έπρεπε να βοηθήσω την μανα μου στις προετοιμασίες και σχεδόν όλη την ώρα την περνούσα στην κουζίνα πλένοντας πιάτα και ποτήρια... Σήμερα που το ξανασκέφτομαι θα έδινα τα πάντα να είχα μια χρονομηχανη να γυρίσω το χρόνο πίσω... και ας έπλενα πιάτα και ποτήρια, έτσι απλά για να είμαι με κείνους....
Σας εύχομαι να περάσετε καλά Χριστούγεννα με τα πρόσωπα που αγαπάτε, να τους απολαύσετε όσο τους έχετε κοντά σας! Να περάσετε όμορφες στιγμές που θα σας μείνουν αξέχαστες για πάντα!!
